ปูทะเล จัดเป็นอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการสูง เนื้อมีรสชาติดี ทำให้เป็นที่นิยมของผู้บริโภค และความต้องการตลาดมีปริมาณเพิ่มสูงขึ้น ปัจจุบันผลิตภัณฑ์ปูทะเลเป็นสินค้าที่มีความสำคัญทางเศรษฐกิจทั้งภายในและต่างประเทศ มีตลาดส่งออกหลักได้แก่ ออสเตรเลีย แคนาดา ฮ่องกง ญี่ปุ่น ไต้หวัน เกาหลีใต้ และสหรัฐอเมริกา ซึ่งปริมาณและมูลค่าการส่งออกมีแนวโน้มขยายตัวมากขึ้น ขณะนี้ผลผลิตจากการเลี้ยงปูทะเลยังมีคุณภาพและปริมาณไม่เพียงพอต่อความต้องการของผู้บริโภคทั้งในและต่างประเทศ เนื่องจากผลผลิตส่วนใหญ่ยังคงอาศัยการจับจากธรรมชาติ ทำให้เกิดปัญหาและอุปสรรคต่อการค้า เช่น ขาดแคลนพันธุ์ปูในบางฤดูกาล ทำให้ไม่สามารถผลิตปูป้อนให้กับตลาดได้ต่อเนื่องตลอดทั้งปี
มาตรฐานการปฏิบัติทางการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่ดีสำหรับฟาร์มเลี้ยงปูทะเล เพื่อเป็นแนวทางสำหรับเกษตรกรในการพัฒนายกระดับการเลี้ยงและเพิ่มผลผลิตปูทะเลให้มีคุณภาพและมีปริมาณเพียงพอกับความต้องการ ทั้งยังได้สินค้าที่ปลอดภัยต่อผู้บริโภค นอกจากนั้นยังเอื้อประโยชน์ต่อการค้าที่เป็นธรรม สอดคล้องกับมาตรฐานสากล ช่วยสร้างความเชื่อมั่นให้กับประเทศผู้นำเข้า ซึ่งจะเครื่องมือช่วยผลักดันปริมาณและมูลค่าการส่งออกผลิตภัณฑ์ปูของไทยเพิ่มสูงขึ้นในอนาคต และสามารถช่วยกระตุ้นการบริโภคปูทะเลภายในประเทศเพิ่มขึ้นด้ว
แหล่งผลิตปูทะเลของไทยส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่ภาคใต้ โดยเฉพาะจังหวัดระนอง สุราษฎร์ธานี ภูเก็ต สตูล กระบี่ พังงา ตรัง รวมทั้งภาคกลาง เช่น สมุทรปราการ สมุทรสาคร และภาคตะวันออก เช่น ตราด จันทบุรี มีการเลี้ยงปูทะเลนิ่มทั้งในตะกร้าแบบรวมและในกล่องพลาสติกแบบแยกเป็นตัว โดยผลผลิตประมาณ 5 % ป้อนตลาดในประเทศ ที่เหลือ 95 % ส่งออกตลาดต่างประเทศ ราคาซื้อขายตั้งแต่กิโลกรัม 150-300 บาท ขึ้นอยู่กับขนาดและคุณภาพของสินค้า เฉพาะตลาดในประเทศจึงจะมีปูทะเลนิ่มมีชีวิต การส่งออกอยู่ในรูปแบบปูทะเลนิ่มสดและแช่เยือกแข็ง มีตลาดส่งออกหลัก คือ ฮ่องกง ไต้หวัน ญี่ปุ่น บรูไน จีน มาเลเซีย สิงคโปร์ สหรัฐอเมริกา และแคนาดา ปัจจุบันประเทศไทยประสบปัญหาขาดแคลนพันธุ์ปู จึงจำเป็นต้องนำเข้าจากต่างประเทศ เช่น พม่า กัมพูชา บังคลาเทศ ศรีลังกา และปากีสถาน ทำให้การควบคุมคุณภาพปูทำได้ยากเนื่องจากคุณสมบัติของปูแต่ละแหล่งมีความแตกต่างกันมาก ทำให้มีผลกระทบต่อผลผลิตสินค้าปูทะเลนิ่มส่งออกของประเทศไทย